Wilt u reageren, stuur dan even een email naar info@deweek.net

On the road again 2017


 
Ook dit jaar is Frederick weer onderweg door Europa. Deze keer gaat de reis door Zweden naar Noord Noorwegen en via de Lofoten weer zuidwaarts.
 
De eerste ferry van wat zeker een hele serie zal worden ging van Travemünde naar Zwedens zuidelijkste plaats, Trelleborg. Frederick was daar al eens eerder geweest zo’n 60 jaar geleden met het schip van zijn vader. We spreken omstreeks 1960/61. Pa en zoon gingen de wal op naar de kapper. Daar aangekomen was de bekende tafel met tijdschriften. Pa en zoon pakken ieder een tijdschrift met zo’n verhuurkaft, zodat je niet kon zien wat je pakte. Frederick slaat het blad open en ziet foto’s van blote mevrouwen. Nu wordt je op een schip vroeg wijs, maar voor een gozertje van een jaar of 10 was dit toch wel heftig. Stiekem keek hij of zijn ouwe heer ook zag wat hij had. Ziet hij dat de ouwe net zo’n blad had. Beiden hebben we niks gezegd of laten merken. Maar Frederick vergeet nooit weer zijn bezoek aan de kapper in Trelleborg.
 
Opvallend in Zweden is dat alles er perfect verzorgd uitziet. Bij vrijwel alle huizen is de grasmat geknipt als of het een golfbaan is. Dat ontlokte Fredericks Spaanse lief dezelfde opmerking als vorig jaar toen we door Zwitserland reden. Volgens haar ontbreekt het aan een beetje chaos, dat de sfeer in een land zo gezellig maakt.
 
Iets anders dat Frederick opvalt in Zweden is dat Zweden houden van groot. Meer dan de helft van alle auto’s zijn stations. Kleine campers zie je er haast niet; het merendeel is campers met dubbele assen achter. En dan de liefde voor Amerikaanse klassiekers. Frederick heeft alleen in Cuba meer 50er jaren Amerikaanse sleeën gezien. Het verschil is de staat waarin ze verkeren. In Cuba betreft het wonderen van technische kunde om de auto bij elkaar te houden. In Zweden betreft het vrijwel steeds modellen in concours-conditie.
 
Als Frederick dit schrijft is het 30 juli. Frederick zit op minder dan 500 km van de poolcirkel. Waaraan je echt merkt dat je noordelijk zit, is dat het ’s avonds tot bijna elven nog licht is en ’s ochtends om voor vieren het midden overdag lijkt.
 
Iets dat opvalt in Zweden is de onbevlekte staat van de bushokjes langs de wegen. In Nederland zou, althans wat er van over was, volledig beklad zijn met graffiti.
 
Bewust is Frderick van de doorgaande route afgeweken om de Vildmarksvägen te rijden. Dit is een route van 500 km door prachtig natuurgebied. Een deel van het eerste traject gaat ongeveer 30 km over onverharde, of beter gezegd ongeasfalteerde, weg naar de indrukwekkende waterval van Hällingsåfallet. Datzelfde traject leidt ook door het gebied met de grootste bruine berenkolonie van Europa. Frederick, geen type dat beren op de weg ziet, hoopte daar deze reis toch echt op. Tevergeefs. De Yogi’s hielden zich verscholen.Verderop in deze route een stuk dat is afgesloten van oktober tot begin juni. Er ligt dan namelijk sneeuw. Veel sneeuw. Een meter of 6 à 7 volgens de mevrouw van het bureau voor toerisme.
 
Verder gaat het richting poolcirkel. Later meer.
 
Frederick Fluweel
 

On the road again 2017


 
Ook dit jaar is Frederick weer onderweg door Europa. Deze keer gaat de reis door Zweden naar Noord Noorwegen en via de Lofoten weer zuidwaarts.
 
De eerste ferry van wat zeker een hele serie zal worden ging van Travemünde naar Zwedens zuidelijkste plaats, Trelleborg. Frederick was daar al eens eerder geweest zo’n 60 jaar geleden met het schip van zijn vader. We spreken omstreeks 1960/61. Pa en zoon gingen de wal op naar de kapper. Daar aangekomen was de bekende tafel met tijdschriften. Pa en zoon pakken ieder een tijdschrift met zo’n verhuurkaft, zodat je niet kon zien wat je pakte. Frederick slaat het blad open en ziet foto’s van blote mevrouwen. Nu wordt je op een schip vroeg wijs, maar voor een gozertje van een jaar of 10 was dit toch wel heftig. Stiekem keek hij of zijn ouwe heer ook zag wat hij had. Ziet hij dat de ouwe net zo’n blad had. Beiden hebben we niks gezegd of laten merken. Maar Frederick vergeet nooit weer zijn bezoek aan de kapper in Trelleborg.
 
Opvallend in Zweden is dat alles er perfect verzorgd uitziet. Bij vrijwel alle huizen is de grasmat geknipt als of het een golfbaan is. Dat ontlokte Fredericks Spaanse lief dezelfde opmerking als vorig jaar toen we door Zwitserland reden. Volgens haar ontbreekt het aan een beetje chaos, dat de sfeer in een land zo gezellig maakt.
 
Iets anders dat Frederick opvalt in Zweden is dat Zweden houden van groot. Meer dan de helft van alle auto’s zijn stations. Kleine campers zie je er haast niet; het merendeel is campers met dubbele assen achter. En dan de liefde voor Amerikaanse klassiekers. Frederick heeft alleen in Cuba meer 50er jaren Amerikaanse sleeën gezien. Het verschil is de staat waarin ze verkeren. In Cuba betreft het wonderen van technische kunde om de auto bij elkaar te houden. In Zweden betreft het vrijwel steeds modellen in concours-conditie.
 
Als Frederick dit schrijft is het 30 juli. Frederick zit op minder dan 500 km van de poolcirkel. Waaraan je echt merkt dat je noordelijk zit, is dat het ’s avonds tot bijna elven nog licht is en ’s ochtends om voor vieren het midden overdag lijkt.
 
Iets dat opvalt in Zweden is de onbevlekte staat van de bushokjes langs de wegen. In Nederland zou, althans wat er van over was, volledig beklad zijn met graffiti.
 
Bewust is Frderick van de doorgaande route afgeweken om de Vildmarksvägen te rijden. Dit is een route van 500 km door prachtig natuurgebied. Een deel van het eerste traject gaat ongeveer 30 km over onverharde, of beter gezegd ongeasfalteerde, weg naar de indrukwekkende waterval van Hällingsåfallet. Datzelfde traject leidt ook door het gebied met de grootste bruine berenkolonie van Europa. Frederick, geen type dat beren op de weg ziet, hoopte daar deze reis toch echt op. Tevergeefs. De Yogi’s hielden zich verscholen.Verderop in deze route een stuk dat is afgesloten van oktober tot begin juni. Er ligt dan namelijk sneeuw. Veel sneeuw. Een meter of 6 à 7 volgens de mevrouw van het bureau voor toerisme.
 
Verder gaat het richting poolcirkel. Later meer.
 
Frederick Fluweel