In de derde aflevering van deze rubriek ga ik verder met het beschrijven van bijzondere kleine waarnemingen uit mijn dagelijks leven: een in de tuin gevonden fossiel, een nachtelijke bezoeker en een bijzonder verschijnsel in de stad Valen­cia.Fossiel

Mensen die al langer mijn artikelen lezen, weten dat ik in de ‘campo’ woon, omringd door bergen en met veel flora en fauna. Hoewel Busot zich slechts tien kilometer van de zee bevindt, ligt onze woning wel op 350 meter hoogte, hoger dus dan het hoogste punt van Nederland. Het is daarom moeilijk voor te stellen dat ditzelfde gebied ooit onder de zeespiegel lag maar dat is wel degelijk het geval.Sterker nog, Busot en haar omgeving zijn al eeuwenlang bekend als een zeer rijk geologisch gebied. In en om de bekende grotten Canelobre werden talrijke vondsten uit de Jura-periode gedaan. In dat licht is het niet zo vreemd dat wij bij omspitten van de moestuin al een paar keer op kleine fossielen van zeeschelpen zijn gestuit. Op de perfect gevormde stenen zijn de groeven van de schelpen heel goed te zien en de vondsten hebben dan ook een mooi plekje gekregen in de woonkamer. Want fossielen die p je eigen terrein vindt, mag je houden. Anders wordt het, als je de fossielen in de vrije natuur vindt, die zijn onderhevig aan bescherming.Enig onderzoek op internet en ook via de lokale culturele vereniging Salmitre leerde me dat er in deze contreien veel fossielen zijn gevonden. De genoemde vereniging heeft een fossiel van een schelp in haarlogo en zelfs in het Museo Geominero in Madrid, waar mineralen, fossielen en stenen uit heel Spanje tentoongesteld worden, staat een kleine stenen schelp uit Busot in een vitrinekast. Ook die schelp dateert uit de Jura-periode en zou ongeveer 140.000.000 jaar oud zijn, een leeftijd die mijn voorstelling te boven gaat.Onze eigen fossielen zijn waarschijnlijk uit de Krijtperiode, iets jonger, maar nog altijd indrukwekkend. Europa had in die tijd een heel andere vorm dan nu en waar Spanje ligt, was alles zee. De vondst van de schelpen bewijst dat.PadHoewel het in Busot normaalgesproken heel droog is, regende het in de afgelopen twee maanden veel en vaak. Dat leidde ertoe dat de grond, vooral op schaduwrijke stukken, vochtig was en planten en struiken in een ommezien een halve meter hoger werden. Het vocht en de schaduw bleken ideale omstandigheden voor de pad, die zich anders niet zo vaak laat zien in deze contreien.Het was heel opvallend: in een Facebook-groep van inwoners van Busot meldde iemand vorige week dat hij of zij een groenbruinige pad had gezien in de tuin.?Al snel reageerde iemand anders en daarna nog iemand. Al snel bleek dat minstens vijf volgers van de groep die avond of nacht een pad hadden gezien. Zelf had ik die avond weliswaar geen pad gezien, maar in de weken ervoor wel een paar keer.Om wat voor soort pad het gaat, kan i niet achterhalen want er zijn ontelbaar veel soorten en Google Lens verwees me naar een soort die niet in Europa voorkomt. Maar wat ik weet is dat het een amfibie is uit de familie Bufonidae en dat het dier voorkomt in groene, bruine of grijzige variaties, met vlekjes en wratachtige knobbels over het lichaam. De pad is ongeveer tien centimeter groot.Hoewel de pad een grappig uitziend dier is dat de mens geen kwaad doet, moet u wel degelijk uitkijken als u huisdieren heeft. Honden en poezen raken nieuwsgierig als ze een pad door de tuin zien hobbelen en ze willen dan vaak aan de vreemde indringer snuffelen. Maar de huid van de pad bevat giftige stoffen en vooral als een hond een pad in zijn bek neemt, kunnen de gevolgen zeer ernstig zijn. Dus als u huisdieren heeft en u ziet een pad, pak het dier dan voorzichtig op en zet het ergens neer waar de huisdieren er niet bij kunnen. Vermoedt u dat u huisdier toch in aanraking is geweest met een pad en ziet u schuim om de mond van de hond of kat, spoel dan eerst de bek van uw huisdier uit met veel kraanwater en ga dan naar de dierenarts zodat deze een antigif kan toedienen. het gebeurt helaas elke lente wel een paar keer dat een dier overlijdt na in aanraking te zijn geweest met een pad.WatergezichtenEen paar keer per jaar breng ik een bezoek aan het fascinerende Valencia, een stad die nooit verveelt en waar ik altijd wel weer iets nieuws ontdek. Ik was altijd al geïnteresseerd in de waterspuwers (in het Spaans gargolas), de uit steen gehouwen figuren die bovenaan de gevels van gotische gebouwen prijken en het overtollige water van het dak afvoeren.Maar in het oude centrum van Valencia werd ik vorig jaar gewezen op een ander boeiend verschijnsel: caras de agua ofwel watergezichten. Aan de gevels van enkele tientallen huizen in de oudste gedeelten van het centrum van Valencia zijn nog stukken afvoerpijp te zien met een afbeelding van een gezicht op het punt waar de buis die uit de dakgoot komt, verbonden wordt met de buis die langs het onderste deel van de gevel naar de straat loopt.In de periode 1880-1930 was het in Valencia maar ook in sommige plaatsen in de provincies Alicante en Albacete gebruikelijk om de ijzeren afvoerbuis te decoreren. Soms stond alleen de naam van de fabriek die de buis gemaakt had op het bovenste deel maar veel vaker werd de buis versierd met het gezicht van een engel, een faun of een ander mythologisch wezen. Mensen geloofden dat de gezichten geluk brachten, net zoals dat bij de waterspuwers het geval was.Er waren fabrikanten die de buizen in opdracht maakten en bijvoorbeeld de af­beelding van een jong meisje of een zoon van de huizenbezitter op de buis zetten. De ‘watergezichten waren in de vorige eeuw dus in ontelbaar veel variaties te vinden. Vandaag de dag is dat heel wat minder maar ze zijn er nog wel als u goed zoekt. Sinds die eerste keer in Valencia heb ik ze sindsdien ook in de provincie Alicante ge­zien, bijvoorbeeld in Alcoy, Biar en El Cam­pello.Helaas is er maar weinig respect voor dit soort oude erfenissen en veel van de watergezichten belandden in de afgelopen halve eeuw op de schroothoop als een huis afgebroken of verbouwd werd. De zinken of ijzeren afvoerpijpen werden vervangen door praktische pvc-buizen en in veel gevallen werden de buizen weggewerkt in de gevel. ...