Inwoners van de stad Alicante denken vaak dat de Sierra de Maigmó, die zij vanuit de stad kunnen zien, de hoogste berg is van de provincie Alicante. De berg lijkt zo hoog omdat ze dichtbij de kust ligt en het verschil met de vlakke kuststreek groot is. De verrassing komt als u de moeite neemt de berg van de achterkant te naderen en opeens in een schitterend, dicht bosgebied belandt.Praktische informatie

Duur: 1,5 tot 3 uur, twee optiesMoeilijkheidsgraad: eenvoudig tot pittigBeginpunt: Vanaf A-70 kiest u iets ten zuiden van de stad Alicante de afweg naar de A-77 die naar Alcoy leidt. Na tien mi­nuten neemt u de afslag ‘Agost’ en ‘Urbanizaciones’. U passeert een benzinepomp en restaurant en kunt even later links afslaan en onder de snelweg door. even later gaat u linksaf onder de snelweg door. Op de rotonde neemt u de tweede afslag en kort daarop de eerste afslag rechts. De weg buigt terug naar rechts en even later rijdt u evenwijdig aan de snelweg over de vroegere weg van Alicante naar Castalla, die nu CV-815 heet. U volgt deze weg ruim 3 km en moet dan even goed opletten. U neemt een smalle as­faltweg links­af waar een indicatie staat met ‘Par­que Natural Maigmó’. Deze weg heet Camino del Balcón de Alicante dus dat kunt u ook invoeren op Google Maps. De weg is gemakkelijk over het hoofd zien dus als u op de CV-815 kilometerpaaltje 13 ziet, bent u te ver doorgereden en moet u terug.Volg de smalle asfaltweg 2 kilometer en ga op een V-splitsing rechstaf. U passeert de Aula de Natura ‘La Melonera’ en parkeert net voor de weg die linksaf naar het ‘Balcón de Alicante’ gaat, langs de weg.Tip: Deze wandeling is vooral geschikt voor een heldere dag, vanwege de fantas­tische vergezichten.Tip 2: Voor de klim naar de top is schoeisel met goed profiel een noodzaak.WandelingU slaat te voet de asfaltweg in waar het bord ‘Balcón de Alicante staat. Waar u de laatste kilometer met de auto al helemaal omringd was door dennenbos wordt dat nu alleen nog maar meer. Dat is dan ook meteen de reden waarom ik u hier uit de auto laat stappen. Natuurlijk kunt u ook met de auto tot aan het balkon rijden, maar dan mist u de stilte en de prachtige natuur die er op dit traject te ge­nieten valt.De weg gaat al zigzaggend om­hoog langs een ondiep ravijn met dichte be­groeiing. Vooral als de zon schijnt, is het schitterend hoe de lichtstralen hier door de bomen vallen.U negeert onverharde zijwegen en blijft­ via de asfaltweg verder omhoog lopen. Vooral de eerste tien minuten zijn steil, daarna gaat het veel geleidelijker omhoog. U passeert een natuurstenen huis maar verder is er langs deze weg geen enkel teken van menselijke bebouwing. Het is puur natuur, vooral ge­vormd door dennen en steeneiken en door gaspeldoorn, tijm en andere lage begroeiing. En hoewel u over een asfaltweg loopt, wordt deze doordeweeks maar door heel weinig auto’s gebruikt en hoeft u niet bang te zijn voor drukte. In het weekend is het normaal wel behoorlijk druk met dagjesmensen maar nu we in het weekend de gemeente Alicante niet in of uit mogen, is ook het bezoek aan de Sierra de Maigmó beperkt. Na ongeveer 35 minuten lopen komt u uit bij een grote open plek. Aan de linkerkant zijn picknickplekken neergezet, er is een parkeerplaats en recht voor u is het genoemde ‘balkon van Alicante’. Dit grote stenen vierkant is inderdaad net als een balkon. Alicante en haar omgeving liggen letterlijk aan uw voeten. Alleen dit uitzicht is de tocht al waard.Er zijn nu twee opties. Mensen die wel van een pittige klim houden, kunnen nu verder naar de top van de Maigmó. Mensen die daar geen zin in hebben of voor wie dat te moeilijk is (in de bergen is het al­tijd verstandig de eigen grenzen goed te kennen) kunnen hier rondom het balkon een stukje door het bos lopen of het brede zandpad ne­men dat rechts van de asfaltweg terug loopt. Zoals u op het houten informatiepaneel kunt zien, leidt dit naar een sneeuwput. Uit­eindelijk loopt u via het asfalt dezelfde weg terug naar de auto.De klimmers onder u nemen, met hun rug naar het balkon, een pad dat linksaf omhoog loopt. Zoals u zult zien, lopen er aan deze kant diverse paden. Deze gaan alle naar de top van de Maigmó maar er is een groot verschil in steilheid en moei­lijkheidsgraad. Het grindpad dat meteen na het balkon rechtsaf langs de afgrond loopt is het kortst maar erg steil. Mooier, minder steil en dus aan te raden is het pad dat achter het paaltje met de aanduiding van de geelwitte route het bos in­loopt. Dit maakt eerst een zwenking naar rechts en begint dan al zigzaggend omhoog te lopen. Na een paar minuten komt u boven de bomen uit en wordt het uitzicht bij elke stap weidser. Ongeveer 25 minuten na het verlaten van het balkon komt u uit op een soort open plek. Hier komen alle paden bij el­kaar en gaat de klim verder aan de andere kant van een grote zwerfkei.U passeert een grote parasolen en ziet de top van de Maigmó naderen. Deze wordt gevormd door een indrukwekkende rotspartij. Het pad is ondertussen smaller geworden en op sommige trajecten moet u een stukje over de rotsgrond klauteren. Kijk daarbij goed uit want als de rotsen vochtig zijn, kan het glad zijn.Aangekomen bij de rotspartij volgt een smal stukje waarbij u tussen de rots en een paar steeneiken doorloopt. Even later lijkt het pad te eindigen maar het is nu nog vijf minuten klimmen naar de top. U moet daarvoor rechts­af over de grote rotsen klimmen. Er is hier niet echt een pad te zien maar er is een soort trap uitgehouwen in de stenen en heel moeilijk is het niet, al zult u een paar keer uw handen moeten gebruiken.Eenmaal boven zult u merken dat het uitzicht deze klim waard was. Aan de ene kant ziet u de blauwe zee en de kustlijn van ver ten zuiden van Alicante tot het eiland van Benidorm. Meer het binnenland in het stuwmeer van Tibi, de Puig Campana en de Siera de Aitana, verder het binnenland in de Olla de Castalla, het dal waarin de plaatsen Ibi, Castalla en Onil te zien zijn en achter u de grillige rotsen en het groene bosgebied rondom Xorret de Catí en schuin daarachter het kasteel van Sax en de Sierra del Cid.U bevindt zich hier op 1296 meter en hoewel de Maigmó echt niet de hoogste berg is van de provincie, is het wel de hoogste in de nabije omgeving. Daarom is het uitzicht zo overweldigend. De rond afgesleten stenen lenen zich ervoor hier een poos te gaan zitten genieten. Echte waaghalzen lopen nog even een paar meter door naar het officiële paaltje van het hoogste punt maar dan moeten ze wel een riskant gat over en het uitzicht wordt er niet mooier van.Uiteindelijk loopt u via hetzelfde pad weer terug en kijkt na de zwerfkei op de open plek even goed uit dat u het pad neemt dat ...