Wilt u reageren, stuur dan even een email naar info@deweek.net

Plaag


 
Je hebt een muizenplaag, een muggenplaag, een sprinkhanenplaag, een rattenplaag, kakkerlakkenplaag en zo zullen er nog wel een aantal meer zijn.Maar er is een nieuwe plaag bij. En zoals een bona fide plaag betaamt is die verrekte irritant.
 
Frederick ontdekte tijdens een tochtje in het weekend deze nieuwe plaag.Het plan was een leuk tochtje door de bergen in het binnenland van de Costa Blanca. Frederick had ongeveer uitgerekend hoe lang hij erover zou doen om aan te komen bij het geplande restaurant voor de lunch. Dat bleek, door de plaag, een flinke misrekening te zijn.
 
Nu heb je wel eens dat je onderweg opgehouden wordt door schapen, geiten of koeien op de weg. Dat houdt echter nooit lang op, want, ten eerste zijn die meestal onder begeleiding en ten tweede is er vaak sprake van het weg oversteken in plaats van de hele weg in beslag te nemen.
 
De nieuwe plaag, beste lezers, zijn wielrenners. Nu heeft Frederick in principe niets tegen wielrenners, maar dat wordt anders als die alle verkeer ophouden, omdat ze zo nodig aan de Costa Blanca moeten oefenen.
 
Dan wil Frederick de Col de Rates oprijden. Onderaan net buiten Parcent begint het gelazer al. Een stuk of vijftien fietsers en erachter een volgauto. Rechtuit gaat het nog enigszins met een gangetje van zo’n 35 kilometer per uur.Maar dan komt bergop. Met misschien net 10 kilometer per uur. Met één en al bocht, dus passeren is haast onmogelijk. Niet in de laatste plaats omdat de plaag niet gewoon achter elkaar rijdt, maar een complete weghelft in beslag neemt.Je kunt ook niet, zoals bij auto’s, ze één voor één inhalen, omdat die wèl tussenruimte laten.
 
Als dat een keer één team is, kan Frederick daar wel mee leven. Maar in februari van dit jaar bleek dat er maar liefst 11 wielerteams aan het trainen waren aan de Costa Blanca. Dus heb je mazzel en voldoende vermogen om zo’n plaag in te halen, dan zit je even later weer stapvoets rijdend achter de volgende.
 
Als Frederick bergop rijdt komen de tegemoetkomende wielrenners dus bergaf.Dat gebeurt met ware doodsverachting. Met 60 kilometer per uur of harder laten ze zich als een steen de berg af vallen. En dat met flinterdunne bandjes, die bovendien keihard opgepompt zijn. Eén kiezelsteen, een nat boomblad of een minuscuul plasje diesel en de volgwagen wordt ambulance.
 
Het voordeel van de meeste plagen boven deze nieuwe plaag is, dat daar middelen tegen bestaan. Mieren, kakkerlakken en muskieten etc. bestrijd je met een spuitbus. Ratten en muizen met gif.Maar hoe bestrijdt men een wielrennerplaag?
 
Frederick Fluweel
 

De lift


 
Frederick woont 36 jaar in hetzelfde gebouw dat er zo’n 40 jaar staat. Hij woont op de vijfde verdieping en is dus heel blij met de lift, alhoewel die bepaald niet perfect is. Frederic, als vaste bewoner, heeft de sleutel om de liftdeur te openen als dat nodig is. En dat is in al die jaren vele maken het geval geweest. Frederick heeft een heel aantal mensen, dat opgesloten zat, omdat de lift er de brui aan gaf, “bevrijd”. Wonderlijk genoeg heeft Frederick zelf nooit vastgezeten.
 
Door steeds vaker voorkomende storingen besloot de vereniging van eigenaren dat er een nieuwe lift moet komen. Daar was Frederick vanzelfsprekend heel blij mee. Echter had hij zich niet gerealiseerd wat voor consequenties dat zou hebben. Zeker nu deze klus zo’n zes weken in beslag ging nemen.
 
Frederick heeft een zgn. pellet kachel. En die pellets komen in zakken van 15 kg. U voelt al, geachte lezer, waar dit naartoe gaat. Met 15 kg 80 treden op is een pure kastijding. Dit speelt zich af in de eerste week van februari. Dan mag het op dat moment wel ongebruikelijk mooi weer zijn, maar februari is al heel vaak een van de koudste maanden van het jaar geweest. Regeren is vooruit zien,dus, 20 zakken ingeslagen toen de lift nog werkte.
 
Het water in Altea is kalkrijk en daarmee beter te vermijden. Dat betekent flessenwater inslaan. Ook nog gedaan toen de lift nog werkte. Een ander gevolg van het buiten werking van de lift is dat je ook met je wekelijkse boodschappen - toch gauw twee tassen – die 80 treden moet nemen.
 
Kortom kommer en kwel. Maar eigenlijk mag Frederick niet klagen. Het kan erger, veel erger.
 
Wat te denken van de consequenties voor het echtpaar op de derde verdieping.Hij is 91, zij 89. Zijn nog redelijk goed ter been, maar drie etages zijn toch altijd nog 48 treden. En voor boodschappen, vuilnis etc. moeten die steeds allemaal genomen worden.
 
Gelukkig is het niet het geval in het gebouw waar Frederick woont, maar stelt u zich eens voor dat er iemand zou wonen die invalide is. Die komt twee maanden zijn huis niet uit. En wat als die persoon alleen woont?
 
Maar goed, er wordt aan gewerkt en het is af te zien. En misschien raakt Frederick zo een paar overbodige kilootjes kwijt.
 
Frederick Fluweel